Ściółka dla drobiu

Odpowiednie podłoże ( ściółkę ) stosuje się w chowie różnych gatunków drobiu. Niezbędna jest ona zarówno dla kurcząt brojlerów jak i kurcząt nieśnych i mięsnych. Wykorzystywana również przy hodowli indyków, gęsi oraz kaczek. Szczególną rolę odgrywa przy kształtowaniu się mikroklimatu w budynku oraz wpływa na warunki produkcyjne całego chowu. Decyduje ona przede wszystkim na stan zdrowia zwierząt w obejściu, wpływając w znaczący sposób na wyniki produkcyjne całego chowu.
Nadrzędnym celem odpowiednio dobranej ściółki powinno być pochłanianie wilgoci i gazów gromadzących się w pomieszczeniu inwentarskim. Jest ona głównym czynnikiem decydującym o komforcie zwierząt, które przebywają w kurnikach. Drób należy do grupy zwierząt długiego dnia - najlepiej się czują późną wiosna oraz latem. W okresie jesienno-zimowym przebywają w pomieszczeniach, a tak jak ludzie do dobrego samopoczucia potrzebują odpowiednich warunków utrzymania – dostępu do światła, prawidłowej temperatury oraz najważniejsze niskiej wilgoci.

Najkorzystniejsza ściółka dla drobiu to...

Skoro ściółka jest odpowiedzialna za komfort zwierząt a tym samym za wskaźniki produkcyjne chowu drobiu zastanówmy się jaki jej rodzaj i jakość gwarantują uzyskanie optymalnej dochodowej hodowli. Odpowiednio dobrana ściółka to kluczowy czynnik warunkujący pomyślność hodowli. Przede wszystkim powinna charakteryzować się dobrymi właściwościami higroskopijnymi. Bardzo ważne jest, aby była czysta, pozbawiona zanieczyszczeń mikrobiologicznych głównie pleśni, grzybów i bakterii. Najlepiej, aby była wyprodukowana w 100 % z materiałów naturalnych bez sztucznych dodatków. Podsumowując ściółka powinna być jak najlepiej chłonna, biodegradowalna ( możliwość wykorzystania jako nawóz) , bezpieczna, zapewniająca komfort termiczny ( głównie w nieogrzewanych kurnikach), nie pyląca zbytnio podczas dościelania.

Jakie rodzaje ściółki dla drobiu wyróżniamy

Wióry – stanowią jeden z tańszych, dosyć chłonnych i prostych w użyciu materiałów ściółkowych. Długo zachowują swój zapach, a także chłoną szkodliwe odory. Są w miarę dobrym izolatorem ciepła, chroniąc chów przed wpływem niskiej temperatury pochodzącej od zimnej podłogi. Raczej nie stosowane w przypadku chowu młodych ptaków, ze względu na możliwość zjadania ich przez pisklęta.

Siano – w kurnikach nie stosuje się tej podściółki ze względu na nadmierne „gromadzenie” wilgoci. Jej nadmiar powoduje szybki rozwój grzybów. Niebezpieczeństwo, które niesie za sobą rozwój grzybów to choroba aspergiloza – atakująca drogi oddechowe zwierząt. Objawem tej choroby są : duszności, biegunka, rzężenie.

Słoma – jest najbardziej popularnym materiałem stosowanym w obejściach inwentarskich. Charakteryzuje się niższymi parametrami wodochłonności w porównaniu z innymi materiałami. Natomiast przy dużej wilgotności tworzą się kule zbitej słomy.

Inne rodzaje ściółek - W ostatnim czasie na rynku pojawiły się ściółki mineralne pochodzenia naturalnego. Posiadają one wysoką zdolność pochłaniania wilgoci oraz innych negatywnych substancji ( amoniak, siarkowodór). Dzięki odpowiedniej wielkości granul nie powodują pylenia ( zwierzęta nie mają tendencji do kichania). Odpowiednio dobrane receptury mineralnych ściółek działają bakteriostatycznie oraz grzybostatycznie. Wysokie powinowactwo do wilgoci powoduje, że efekt zasuszania jest natychmiastowy ( np. w miejscach poideł dla zwierząt)

Wilgotna ściółka to dla drobiu ....

Jeśli ściółka jest często mokra to powoduje wzrost wilgotności w całym budynku inwentarskim. Skutkiem takiego zjawiska są zaś problemy zdrowotne . Zbyt wilgotna ściółka może powodować uszkodzenie piersi, mostka czy nóg. Złe warunki chowu wynikające z wysokiej wilgotności a także stężenia siarkowodoru i amoniaku w pomieszczeniach gospodarczych powodują wzrost zagrożenia kokcydiozy, pasożytów oraz grzybów. Zmiana stanu fizycznego ściółki sprzyja występowaniu biegunek, zapaleń oczu, tchawicy czy płuc. Niejednokrotnie wilgotna i „brudna” sciółka przyczynia się do zabrudzenia skorupek jaj i upierzenia, a pazury drobiu ulegają oblepianiu. W skrajnych przypadkach może doprowadzać do pterofagii ( wydziobywania piór w ramach jednego stada) , a nawet kanibalizmowi wśród zwierząt. Zatem wilgotna i kwaśna ściółka ( obecny siarkowodór) prowadzi generalnie do różnych schorzeń drobiu a w konsekwencji do niskich wyników produkcyjnych oraz wysokich kosztów leczenia.

Dlatego nie leczyć tylko zapobiegać

JAKOŚĆ SCIÓŁKI ma zdecydowany wpływ na obecny w obiekcie inwentarskim mikroklimat a tym samym na zdrowie, samopoczucie i witalność przebywającego w nim drobiu. Tylko odpowiednia dobrana ściółka o precyzyjnie określonych wymaganiach będzie skutecznie wiązać wilgoć której nadmiar prowadzi do niepożądanych konsekwencji dla stada. Dodatkowo powinna charakteryzować się wysoką zdolnością absorbcji amoniaku i siarkowodoru, a co za tym idzie skutecznie ograniczać kontakt zwierząt z zanieczyszczeniami .Ściółka powinna być ciepłochłonna, czyli spełniać role materaca a ptaki nie powinny mieć trudności przy poruszaniu się po podłożu. Powinna zawierać jak najwięcej suchej masy, nie pylić, dawać natychmiastowy efekt zasuszania. Wykorzystując w produkcji nawet najbardziej innowacyjną technologię, która sprzyja skutecznemu i bezpiecznemu hodowaniu należy bezwzględnie przestrzegać zasad higieny oraz czystości ściółki.
Odpowiedzialni hodowcy, którzy stosują się do wytycznych dotyczących profesjonalnej ściółki wystrzegają się niepożądanych skutków i cieszą się powodzeniem swojej produkcji przez cały okres jej funkcjonowania.